Wat was het Babylonische rijk? (2024)

Het Babylonische rijk heeft een geschiedenis van meer dan duizend jaar. Tijdens de hoogtepunten van die geschiedenis, vooral in de achttiende en de zesde eeuw voor Christus, heeft het Babylonische rijk een grote invloed uitgeoefend op de wereld van het Oude Nabije Oosten. Uit de Bijbel zijn de Babyloniërs vooral bekend door hun verovering van Juda en Jeruzalem.

Babylonië lag in het zuiden van Mesopotamië (het huidige Irak). In het Oude Testament is Sinear een andere naam voor Babylonië (zie Daniël 1:2). Babylonië wordt ook wel Chaldea of ‘het land van de Chaldeeën’ genoemd (zie Jeremia 25:12). Het lag tussen twee grote rivieren in, de Eufraat en de Tigris. Het gebied kende lange periodes van droogte. Daardoor was irrigatie nodig, om water over het vruchtbare land te verspreiden. Door handel werden er grondstoffen aangevoerd die in het gebied ontbraken.

In de vroege geschiedenis wordt het gebied steeds weer door andere volken bezet en geregeerd. Dit duurt totdat de Amoritische koning Hammurabi in de achttiende eeuw voor Christus in Babylonië gaat regeren. Hij verenigt het Babylonische rijk, en zorgt onder andere voor de belangrijke wetten van Hammurabi.
Deze periode eindigt in de zestiende eeuw voor Christus, als de Babyloniërs worden verslagen door de Hethieten.

Tot aan het jaar 626 voor Christus heersen er verschillende volken over Babylonië. In dat jaar komt Nabopolassar in opstand tegen het Assyrische rijk dat de macht heeft over Babylonië. Nabopolassar was een Chaldeeër, behorend tot een volk dat in het zuiden van Babylonië leefde. Hij sluit een verbond met de Meden, en samen verslaan ze het Assyrische rijk. Zo ontstaat er aan het eind van de zevende eeuw voor Christus een onafhankelijk Babylonisch rijk, dat geregeerd wordt door Chaldeese koningen. Dit rijk wordt het Nieuw-Babylonische rijk genoemd.
De zoon van Nabopolassar, Nebukadnessar II (regeerde van 605-562 voor Christus), maakt van Babylon de hoofdstad van Babylonië. Hij zorgt voor extra verdedigingsmuren om de stad en bouwt er veel paleizen. Hij zorgt er ook voor dat de god Marduk weer de belangrijkste god van Babylon en van het Babylonische rijk wordt.

Ten tijde van Nabopolassar en Nebukadnessar II raakt Babylonië in oorlog met Egypte. Juda lag tussen die twee rijken in, en de Judeeërs moesten vaak kiezen welk van de twee rijken ze steunden. In 597 voor Christus wordt Juda voor het eerst door Babylonië verslagen, omdat de Judese koning Jojakim Egypte steunt. In 586 voor Christus komt Juda weer in opstand tegen Babylonië, en wordt Juda weer door hen verslagen. Beide keren worden delen van het Judese volk in ballingschap meegevoerd naar Babylonië. De tweede keer verwoesten de Babyloniërs ook Jeruzalem en de tempel.
Het einde van een onafhankelijk Babylonisch rijk komt in 539 voor Christus, onder koning Nabonidus, die wordt verslagen door de Perzen onder leiding van Cyrus de Grote.

Tijdens de honderden jaren dat het Babylonische rijk bestond heeft het erg veel invloed gehad op de culturen van de omliggende landen, ook op die van Juda en Israël.
Bekende Babylonische verhalen die we hebben teruggevonden zijn Enuma Elisj, het scheppingsverhaal van de Babyloniërs, en Gilgamesj, een lang verhaal waarvan een deel lijkt op het bijbelse verhaal van Noach en de vloed (Genesis 6:5-8:22). De wetten van Hammurabi waren ook erg invloedrijk.
Belangrijke Babylonische goden waren bijvoorbeeld Marduk en Isjtar. Marduk kom je bijvoorbeeld tegen in het Oude Testament in de naam van de Babylonische koning Merodach-Baladan (Jesaja 39:1, in 2 Koningen 20:12 wordt hij Berodach-Baladan genoemd). Merodach verwijst naar Marduk. In Jeremia 50:2 wordt Marduk bespot. De godin Isjtar, die ook door de Assyriërs werd vereerd, kom je in de Bijbel tegen als Astarte.